دومین زباله معروف جهان
همین آدامس‌هایی که شما از روی لذت و به خاطر ترکاندن یا به دلیل تمدد اعصاب می‌جوید و بعد هم که شیرینی‌اش رفت بیرون می‌اندازید، بعد از ته سیگار از نظر مقدار، روی پله دوم زباله در جهان ایستاده است. احتمالاً بیشتر ما آدامس را برای این می‌خوریم که برعکسِ آبنبات و شکلات زود تمام نمی‌شود و می‌توانیم برای مدتی طولانی بجویمش. اما همین خاصیت محبوب آدامس او را به یک آلاینده خطرناک در محیط زیست تبدیل کرده است. احتمالاً شما بهتر از ما خاصیت سیریش‌بودن آدامس را می‌شناسید. شاید برایتان جالب باشد که این جناب سیریش به دلیل استحکامشان هیچ‌جوری از بین نمی‌روند. آدامس‌های معمولی قابلیت بازیافت و بازگشت به طبیعت را ندارند. چون از نوعی پلیمر ساخته می‌شوند که در واقع پلاستیک مصنوعی است. پلاستیک هم که معرف حضورتان است، از آن دشمن‌های درجه‌یک طبیعت است. یکی از پلیمرهایی که در ساخت آدامس به کار می‌رود، «پلیزو بیوتیلن» نام دارد. این جناب «پلیزو بیوتیلن» که در صنعت به عنوان روان‌کننده در موتورها استفاده می‌شود، بین طرفداران محیط زیست هم خیلی مشهور است. البته هیچ‌کس هم دوستش ندارد، چون ایشان همان ماده‌ای هستند که بعد از نشت نفت در دریا روی پرندگان دریایی می‌نشیند و با چسبیدن به این موجودات بدبخت آن‌ها را بیمار کرده یا می‌کشد. جز این، آدامس‌ها در بدن ماهی‌هایی که آن‌ها را می‌بلعند، به مرور تولید سم می‌کنند و پلیمر آدامس بعداً وارد زنجیره غذایی ما هم می‌شود.
خوراکی که دردسرساز است
همان‌طور که گفتیم، بیشتر ما بدون توجه، آدامس‌هایمان را دور می‌اندازیم. مطمئن هستیم بیشتر شما تجربة بدِ چسبیدن آدامس‌هایی که در خیابان رها شده‌اند را به ته کفش یا لباستان داشته‌اید. این دردسر یک مسئله جهانی است. به طور مثال به ۹۲ درصد سنگفرش خیابان‌های لندن آدامس چسبیده است. البته مشکل فقط مربوط به آن دسته از دوستان بی‌ادبمان نیست که آدامس را در خیابان بیرون می‌اندازند بلکه شما افراد بهداشتی هم که آدامس را در سطل زباله می‌اندازید، کلی هزینه و دردسر درست می‌کنید. کلاً آدامس جوییده‌شده یک موجود دردسرساز است. ۸۰ تا ۹۰ درصد آدامس‌ها در سطل‌های زباله، بدون توجه به نوع زباله آن ریخته می‌شود. مقدار زباله تولیدشده از آدامس ۲۵۰ هزار تن در سال است. شاید تعجب کنید اگر بشنوید که جمع‌آوری، جداسازی و تفکیک آدامس‌ها در زباله‌دانی‌ها سالانه ۲ میلیون دلار هزینه دارد. برای همین معمولاً توصیه می‌شود که آدامس را همین‌طوری در سطل زباله رها نکنید و حداقل آن را با پوشش کاغذی‌اش دور بیندازید. جالب اینکه در بعضی از کشورها انداختن آدامس در خیابان جریمه دارد. بعضی کشورها هم مثل سنگاپور ماجرا را خیلی جدی گرفته و قوانین سختی در مورد آدامس دارند. در این کشور جویدن آدامس ممنوع است مگر اینکه شما برای آن مجوز پزشکی داشته باشید.
چطور از شرش خلاص شویم
برای اینکه از شر آدامس و دردسرهای بعدش خلاص شویم، یک راهش این است که مثل سنگاپوری‌ها جویدن آدامس را ممنوع اعلام کنیم. البته راه های متمدنانه‌تری هم وجود دارد. به عنوان مثال دانشمندان انگلیسی در سال ۲۰۱۱ آدامسی با نام Rev۷ ساخته اند که در آب حل می‌گردد و همین‌طور بعد از گذشت ۶ ماه به پودر نرمی تجزیه می‌شود. این آدامس ۳۰ درصد راحت‌تر، از لباس‌ها و پیاده‌روها پاک می‌شود. البته آدامس دیگری هم هست که از صمغ چیکل ساخته می‌شود. این آدامس در عرض ۲ هفته توی طبیعت تجزیه می‌شود. خوب است بدانید که آدامس‌هایی هم که در کشور خودمان از صمغ طبیعی یا سقز تهیه می‌شوند، همین خصوصیت را دارند و به‌طور کامل تجزیه‌پذیر هستند. پس برای کمک به طبیعت و کاهش هزینه‌ها تا می‌توانید از آدامس‌هایی با منشأ طبیعی استفاده کنید و هیچ‌وقت آدامس جویده‌شده را در چاه توالت یا جوی خیابان نیندازید. در کشور ما معمولاً سطل مخصوص دورریختن آدامس وجود ندارد. برای همین بهتر است آدامستان را بی‌خیال در سطل زباله رها نکنید و آن را در کاغذ بسته‌بندی‌اش پیچیده و در سطل معمولی بندازید.
نظر شما